اگرچه هنوز، زمستان سرد اروپا، یعنی اوج بحران انرژی در این قاره فرا نرسیده، اما این بحران از مدت ها پیش آغاز گردیده و رو به وخامت نهاده است. بحران مذکور در وهله نخست، به کمبود منابع گاز مربوط است، که در کشوری نظیر ایتالیا، که عمده تولید برق در نیروگاه‌های گازی انجام می یابد، تولید برق را نیز با بحران مواجه خواهد ساخت[1].
مطابق تحقیقات، کاهش ذخایر گاز در پی کاهش و قطع انتقال گاز روسیه به اروپا با هدف کاهش فشار از روی خط لوله جریان شمالی؛ چالش های حمل‌ونقل و مشکلات زیربنایی و فرسودگی شبکه های گازرسانی در اروپا؛ به همراه افزایش مصرف ناشی از بهبود تولید در دوره پساکرونا و افزایش مالیات مربوط به انتشار دی اکسیدکربن در این قاره؛ همچنین تقاضای چین برای واردات گاز در راستای حذف زغال سنگ از چرخه انرژی؛ یا کاهش تولید انرژی بادی و برق آبی در برخی کشورها به دلیل تغییرات اقلیمی؛ و... از مؤلفه های این بحران است[2].
افزایش تعرفه های برق و گاز به ترتیب به میزان ۴۵ و ۳۰ درصد در ایتالیا، از نخستین پیامدهای این بحران بود، که تخصیص 3 میلیارد یورو یارانه در مرحله نخست نیز نتوانست، فشار افزایش شدید بهای انرژی را، از دوش خانواده های ایتالیایی بردارد[3].
فشار افزایش شدید بهای انرژی برای شرکت‌های متوسط و بزرگ ایتالیایی که از این یارانه بی بهره بودند، و با بحران کمبود مواد اولیه نیز دست و پنجه نرم می کردند، به مراتب بیشتر نیز بود و از این رو، تخصیص 50 میلیارد یورو یارانه در مرحله دوم نیز نتوانست از کاهش تولید ناشی از این بحران ممانعت نماید و در کنار دیگر مؤلفه ها، بهانه خروج برخی از احزاب از دولت ائتلافی را فراهم ساخت و این دولت سقوط نمود[4]. در چنین فضایی، کاهش هزینه ها و افزایش یارانه های انرژی در مرکز شعارهای تبلیغاتی ائتلاف راست افراطی قرار گرفته؛ که بخت نخست پیروزی در انتخابات پیش رو در ایتالیا است. این ائتلاف متشکل از حزب نئوفاشیست "برادران ایتالیا"؛ حزب تجزیه طلب "اتحادیه شمال"؛ و حزب"ایتالیا به پیش" است؛ احزابی که یکی از وجوه اشتراک نظری و عملی شان "بیگانه هراسی[5]" است؛ که در پویش انتخاباتی اخیر، بر راهبرد جا به جایی کانون این هراس انتزاعی از مسلمانان؛ پناهجویان؛ یا حتی روسیه، به چین هراسی تمرکز یافته و به موازات آن، بحران انرژی و مشکلات اقتصادی ناشی از آن در ایتالیا را، از پیامدها و آثار جانبی اعمال تحریم ها علیه روسیه ارزیابی و با این رویکرد، تلویحا تهدید به عدم رعایت تحریم ها، در صورت عدم پرداخت حق الحمایه ایتالیا توسط اتحادیه اروپا می نمایند[6].
مطابق چشم اندازی که این ائتلاف از تغییرات نظم جهانی دارد، برنده نهایی منازعاتی که به بحران انرژی و مشکلات اقتصادی ناشی از آن انجامیده، چین است؛ تحریم های در جریان تأثیری بر روسیه ندارد و فشار این تحریم ها بر تحریم کنندگان بیشتر است؛ فشاری که اجتماعات اعتراضی به افزایش هزینه انرژی؛ یا هزینه‌های دولتی حمایت نظامی و مالی از اوکراین در شهرهای ناپل؛ پروجا؛ و... گواه آن است[7].
ایتالیا پیش از منازعات روسیه و اوکراین و تحریم روسیه در پی آن، حدود ۴۰ درصد گاز خود را از این کشور وارد می‌کرد؛ وارداتی که با تحریم های مذکور، محکوم به کاهش تدریجی تا قطع کامل گردید؛ زیرا، بر مبنای یکی از بسته های تحریمی اتحادیه اروپا علیه روسیه، صادرات نفت روسیه به کشورهای عضو اتحادیه اروپا، تا پایان سال ۲۰۲۲ م. باید به‌طور کامل قطع شود.
اگرچه، پیش بینی می شود با کاهش 1 درجه ای گرمای ساختمان‌های مسکونی و دولتی با سیستم گرمایش مرکزی در فصل سرما و تعیین دمای ۱۹ درجه سانتیگراد برای آن ها؛ یا تعیین دمای ۱۷ درجه سانتیگراد در اماکن صنعتی؛ به همراه دیگر محدودیت ها، مصرف گاز در ایتالیا در فاصله زمانی ماه آگوست 2022 م. تا ماه مارچ 2023 م. به میزان ۳.۲ میلیارد متر مکعب کاهش یابد و استفاده از منابع سوخت جایگزین برای تولید برق نیز مصرف گاز در این کشور را، ، ۲.۱ میلیارد متر مکعب دیگر کاهش بخشد[8]؛ اما، به هر حال، ایتالیا زمستان سردی در پیش خواهد داشت؛ مگر این که، گرمای روابط برخی از رهبران ائتلاف راست افراطی با روسیه از این سرما بکاهد؛ رهبرانی که میان احزاب رقیب به "پوتینی ها" شهرت داشته و پرونده ارتباط شان با روسیه و حمایت هایی که از این کشور در کارزارهای انتخاباتی گذشته دریافت نموده اند، در رسانه های ایتالیایی به "روس گیت[9]" شهرت یافته است.
گمانه زنی های دیگری نیز در محافل سیاسی ایتالیا و دیگر کشورهای عضو اتحادیه اروپا در جریان است؛ مثل این که، ائتلاف راست افراطی با مداخله مستقیم یا غیر مستقیم روسیه یا دیگر بازیگران بین المللی، به مثابه پاشنه آشیل اتحادیه اروپا عمل نموده و به تضعیف یا زمینه سازی فروپاشی این اتحادیه کمک خواهد کرد؛ یا این که، پیروزی ائتلاف راست افراطی در واقع نوعی هم پیمانی خاموش میان احزاب ایتالیا، برای فرصت دادن به "پوتینی ها" جهت انعقاد تفاهم نامه های رهایی بخش ایتالیا از بن بست تحریم های اتحادیه اروپا در پرده نخست؛ گسست ائتلاف و سقوط دولت به عنوان ناقض تحریم ها در پرده دوم و انداختن همه تقصیرها به گردن این ائتلاف؛ اتهام زدایی از دولت جدید؛ و بازگشت آن به دامن اتحادیه در پرده سوم است.
منابع
نظر شما